A letter from Sep 11, 2022

Bu məktubları hər dəfə yazma səbəbim gələcəkdə daha xoşbəxt olacağımı düşünməyimdi. Bu gün bu hiss etdiyim yetərsizlik, boşluq gelecekte dolacaqmis kimi hiss edirəm. Yanılmıram ki, Fəridə? Çünki yanılmamağa ehtiyacım var. Sadəcə yaxşı hiss etmək istəyirəm. Sadəcə bu depressiyadan çıxmaq istəyirəm. Niyə depresiyadayam ki? Niyə bir çox şeyi qəbullana həyatıma davam edə bilmirəm. Niyə bu ağırlıqlar üzerime çökür ? Yaxşı olacağıq, Fəridə ?yəqin yaxşı olacağıq. Niyə həyatımızda heç sevilmirik kimi hiss edirik ? Özümü sevgiyə möhtac hiss edirəm. Sevgi dilənmək istəyirəm. Yetmir heç nə , sanki sevilmirem kimi hiss edirəm. Bu boşluqlarla necə yaşayacağıq ya da ne vaxt qəbul edəcəyik? Niyə hamının sevgisi yalan gəlir ? Niyə anamın belə sevgisi müəyyən şərtlərə bağlı imiş kimi gəlir. Niyə heç kim məni bərbad , nailiyyətsiz halımla sevmez kimi gəlir ? Anlayıram hami qarşısındakı daha uğurlu olanda ona daha çox hörmətli artır amma mən nailiyyətsiz olsam da sevilə bilmək istəyirəm. Mən hər şey yaxşı olacaq deyən birini istəyirəm. Niyə özüm özümə deyə bilmirəm. Fəridə mən səni sevəcəm inan. Səni sevirəm Fəridə. Mən bunu ağlayaraq yazıram amma sən 1 il sonra bunu güle güle oxuyacaqsa. Biraz daha dərindən nəfəs al. Həyatımız mental sağlamlığa xərcləyəcək qədər uzun deyil balam. Seni sevirəm. Sən mənim üçün dəyərlisən ,bu gün yenə də her şeye baxmayaraq davam eleme səbəbim sənin gələcəkdə üzünün güləcəyinə olan inancımdı. Əgər bu məktubu oxuyandan yenə də üzgün olsan mənim üçün gülümsə. Və 1 il sonrakı Fəridəyə məktub yaz. Ona gülümsəməyi xatırlat. Bu gün olmasa da sabah , sabah olmasa da o biri gün , hansısa bir gün bizde tapacağıq rahatlığı ve xoşbəxtliyi